Wilt gier op de huugte blieve, va wat der zoeal in nuth gebuurt....,
of had motte gebure.....
Kom dan ins kieke bie "Nuthe kal".
Geine "nutte kal" meh echte "Nuthe kal" !!
Deze blog is allein vuur roakers...
Neet-roakers moage deze tekst waal laeze, meh dan allein mit eine diekke winterjas aan vlak vuur de duur van ut kantoer of vuur hun hoes.
der moag doer neet-rokers onger ut laeze neet instummend weure gebromd, gelache of weure gevlookt…
Der langste daag es wer doa de zon steit noe op ut hoegste punt de zonnewende luid ut begin van de zoemer in
In Groot-Brittannië is de verwelkoming van de zomerzon tijdens het solstitium van 21 juni uitgegroeid tot een traditioneel festijn waarvoor duizenden geïnteresseerden zich gedurende de nacht van 20 op 21 juni verzamelen rond het prehistorische steencirkel-monument Stonehenge op de Salisbury Plains, dichtbij het dorpje Amesbury, in de graafschap Wiltshire.
Gelijkgestemden vieren er feest en maken muziek, neo-druïden, witte heksen, wichelroedelopers en aanhangers van natuurgodsdienst, sekten en aanverwante systemen van geloof, zoals ufo-fanaten en andere theoretici van de grenswetenschappen maken er jaarlijks hun opwachting om gezamenlijk getuige te kunnen zijn van de eerste zonsopgang na het solstitium.
Alleen dán namelijk, komt de zon op van exact achter de zogenaamde Heel Stone, een onmiskenbare steenkolos in één van de tegenwoordig vrijwel niet meer herkenbare verre buitenringen van het monument en die volgens sommige theorieën een prominente rol heeft gespeeld. Voor velen bekend als het vaste ijkpunt dat nodig was om Stonehenge te kunnen gebruiken als calendarium, observatorium voor zon, maan en sterren, en als men geloof zou hechten aan de meest buitenissige bedenksels, zelfs als een soort computer avant la lettre. ■
wurd ut paarsplusminus...................? of toch wer roed, gael en greun.................
12 jun 2010
Binnekort.............. es ut zoewied,,,,,,,,,,,,,
POEKEPUK PRODUKTIES schreef mich ut volgende:
We willen je graag laten weten dan we in het bezit zijn van de eerste voorlopige fantastischgeweldige versie van POST-MODERN! Uiteraard moeten er nog een aantal dingen aan toegevoegd en verbeterd worden (muziek/een soundtrack, geluidsnabewerking, wat rechtenvergaring, de titels en ondertiteling, kleurcorrecties, etc) maar we hebben nu een versie die we goed genoeg achten voor inzending voor het Nederlands Film Festival 2010. 15 juli krijgen we te horen of POST-MODERN zal worden opgenomen in het programma.
Daphne van der Blink uitvoerend producent 06 293 286 74 daphne[a]poekepuk.nl
Sanne Bloem uitvoerend producent 06 193 40 761 sanne[a]poekepuk.nl
Ed geluid 06 14 18 21 91 .
Louk camera 06 509 61 720
Andries editing . Ken catering .
Murad hoofdpersoon Ken figurant
Eric de Jong hoofdpersoon
De Boefjes figuranten
Rolf Weijburg hoofdpersoon
Jean Pierre Cremers hoofdpersoon
ontwerp: Sanne Bloem
Een film over de waarde van post anno nu
SYNOPSIS
Dankzij post kunnen we ons op een tastbare manier naar elkaar uiten. De essentie van onze documentaire ligt in het rustgevende, aandachtige en wezenlijke gevoel van contact dat post bewerkstelligt. Bij het versturen en ontvangen van persoonlijke post halen we herinneringen op aan anderen en ervaren we elkaars gevoelens op een, weliswaar indirecte, maar zintuiglijke wijze. Bovendien kunnen we in direct contact treden met de mensen die ons de post doen toekomen: postbodes, hetgeen het verschijnsel nog socialer maakt. E-mail gebruiken we veelal zakelijk, mobiel bellen is handig, sms'en is praktisch en chatten leuk, maar al deze moderne communicatievormen zijn ook ontzettend vluchtig. Ze zijn typisch voor onze ‘multi-task’- maatschappij, waarin we heel veel communiceren, maar in wezen niet zoveel zeggen. Het versturen en ontvangen van een handgeschreven kaart of brief is tegenwoordig vaak een zeldzaam aangename verassing. Deze film wordt dan ook een zoektocht naar waar ‘m dat in zit, oftewel: wat is de waarde van een per post verstuurde brief?
We volgen een postpakket van een asielzoeker in Nederland aan zijn vrouw en kinderen in Oezbekistan. Bij de verschillende stadia die het pakket passeert, vertellen huidige en voormalige post-medewerkers, op voor hen karakteristieke plekken, over hun relatie met post. Tussen deze portretten door wordt met behulp van beeldenreeksen komisch en kritisch commentaar gegeven op onze huidige, haastige communicatieve samenleving. De wereld van verschil tussen de digitale snelweg en het pad dat de koeriers met hun paarden betraden, vormt het decor voor onze hedendaagse visie op de immer gevoelige, persoonlijke briefwisseling.
